راه انداختن کار مردم و خدمت به خلق توفیقیه که باید قدر دان بود

ایا تا حالا شده کار کسی گیر شما باشه یعنی اگه شما اون کار رو براش انجام ندی بنده خدا سرگردان بمونه یا خیلی اذیت بشه .مثلا کارش طول بکشه یا اذیت بشه .بالاخره جوری که اون فرد امیدش به شما باشه و چشم براه بمونه که کارش رو راه بندازید؟!

نمیدونم اینجور وقتها چه حسی به ادما دست میده اما اگه پشت پرده ی این جور ماجرا ها رو بدونیم کارو زندگی خودمون رو هم ول میکنیم تا کار اون بنده ی خدا رو راه بندازیم.که در ادمه بیشتر راجعش حرف میزنیم.

میدونیم که خداوند همیشه امورات مخلوقاتش رو با اسباب عادی انجام میده و گره های مخلوقاتش رو باز میکنه.از اون موجودات کوچک تک سلولی گرفته تا نهنگ و فیل و البته انسان بطور پیوسته نیازمند روزی هستندوخداوند روزی هیچ کدومشون رو فراموش نمیکنه.

اما راه و روش رسوندن روزی همیشه عادی و بر طبق قوانین ثابت خلقت بوده.یعنی اگه موجودی در شرایطی باشه که رسوندن غذا براش خیلی مشکل هم باشه باز هم یه جور کارها رو ردیف میکنه که موجود دیگه ای وسیله ی رسوندن روزیه اون روزش باشه.و هیچ وقت از معجزه یا روشهای عجیب و فرا قانونی استفاده نمیکنه این سنت خداوند بوده و هست.

بحثی در روزی

نکته ی جالبی در مورد روزی گفته میشه که ان شاالله باید پست مستقلی در موردش نوشته بشه چون خیلی مهمه.

خداوند روزی مردم رو بدست کسانی میده که روزی رسان بقیه هستند .مثلا در خانواده روزی بدست مردی که مسئولیت سرپرستیشون رو داره میده .یعنی روزی بچه ها و خانم دست مرد هستش.این موضوع در هر جمعی صدق میکنه شما خانواده نگو بگو یک جمع صد نفره که همهشون چشمشون به دست یک نفره که ازش حقوق بگیرن.

در مورد انسانها ماجرا فقط به روزی ختم نمیشه. همه ی امورات مربوط به زندگی انسان رو خداوند ترتیبش رو میده و طبق برنامه کارها پیش میره.اما ما ممکنه متوجه نشیم.فکر میکنیم خودمون داریم همه ی کارها رو پیش میبریم و گاهی مغرور هم میشیم.

در بحث امورات مربوط به زندگی هم از سایر انسانها برای اینکارش استفاده میکنه.ادمها وسیله میشن برای همدیگه تا مقدرات الهی جاری بشه.

اما خداوند شکوره و بابت هر کاری که موجوداتش در پیش برد جهان افرینش انجام بدن تشکر میکنه.تشکر خداوند هم نهایتا بشکل باز شدن گرههای زندگی خودمون نمود پیدا میکنه.

به عبارت دیگه وقتی کسی مشکل فردی رو حل میکنه و کمکش میکنه خداوند هم اون فرد رو در جایی که خودش نیاز به کمک داره با فردی دیگه یاری میکنه.

اخیرا باب شده که میگن نه گفتن رو یاد بگیرید که بجای خودش مفیده اما بعضا سوئبرداشت میشه.اینطور تصور میشه که هر کس باید بفکر خودش باشه وبرای دیگران از رفاه خودش نزنه.اما این درست نیست اموزه های دینی ما همیشه تاکید کردن برای همدیگه مفید باشید وتا جایی که ممکنه سعی کنید مشکلات همدیگه رو برطرف کنید.دلیلش همینه که این موقعیت ها رو خداوند به هر کس نمیده و توفیق میخواد که کار مردم بیافته دست کسی .و با نه گفتن این موقعیت از دست میره.وقتی که توفیق برای امر خیر رو خداوند به کسی میده توقعش از بنده ش اینه که به بهترین روش ممکن که در توانش هست کار اون فرد رو راه بندازه.این حرکت اگه تکرار بشه و فرد ثابت کنه که لیاقت اینو داره که کار مردم رو راه بندازه باعث میشه خداوند روی اون فرد بعنوان وسیله ای برای حل کردن مشکل مردم استفاده کنه.و چی بهتر از این که خداوند فردی رو لایق بدونه و کار دیگر بنده هاش رو به اون بسپاره.علاوه بر ثواب خیلی زیادی که داره.و عبادت محسوب میشه باعث تقرب به پروردگار میشه و این تقرب بدنبالش بیشتر شدن توفیقات دیگه خواهد اومد و کم کم تبدیل میشه به کسی که فرکانس بالایی داره و حتی گاهی وقتها انقدر مردم به این فرد توجه میکنن و بهش انرژی میدن که تبدیل میشه به منبع انرژی که دیگران هم میتونن ازش استفاده کنن.

مثلا میتونه قدرت شفا دهی پیدا کنه.و افراد بیمار رو با انرژی درمانی درمان کنه.در مورد افراد خیلی خاص حرف نمیزنیم .همین کسانی که در هر طایفه ای معمولا یکی دو نفر پیدا میشن که در همه ی مراسمات حضور دارن در کار خیر مشارکت میکنن.کسی گرفتار میشه میره سراغش و خلاصه حلال مشکلات هستن و همه هم قبولش دارن.این افراد خیلی هاشون خودشون هم نمیدونن که قدرت شفا دهی دارن.با کمی تمرین روی چاکرای کف دست خیلی راحت میتونن درد و ناراحتی دیگران رو درمان کنن و اگه قوی تر باشن میتونن شفا هم بدن.

غرض اینکه کار دیگران رو راه انداختن توفیق میخواد و هر کسی نمیتونه این موقعیت رو کسب کنه که به درد مردم بخوره.نه گفتن همیشه نشانه ی متمدن بودن و تربیت صحیج نیست.فقط زمانی باید نه گفت که باعث اسیب یا خطر جدی برامون بشه.والا زدن از راحتی و اسایش و کمک به دیگران که کار خوبیه.

اما متاسفانه گاها همین روش هم تبلیغ منفی روش میشه.یسری از جمله های غلط و معروف رو مرور کنیم.

میگن بفکر خودت باش طب روحانی اصطلاحی معتبر اما سرقت شده...